Yaşlılar üzerine… 
Zaman zaman yaşlı insanların çok ihmal edildiklerini, özellikle büyük şehirlerde âdeta toplum dışına itildiklerini düşünür ve üzülürüm. 
Gençliklerinde fırtına gibi esip gürleyen, önemli mevkilerde bulunan, başarılı işler yapan; türlü türlü badireler atlatıp ayakta kalmasını bilen insanların yaş kemale erince bir köşede unutulmaları, “Ayak altında dolaşma!” mesajlarıyla atıllığa yöneltilmeleri ne hazindir! 
Bizim geleneğimizde yaşlılara karşı sevgi, şefkat ve hürmet vardır. Bu gelenek, Anadolu’da sürdürülüyor ama medeniyet beşiği olması gereken büyük şehirlerde terk edilmiş durumda. Ailelerin çoğunda yaşlılar zamanla birer yük haline geliyorlar, itilip kakılıyorlar. Tahammül sınırları aştığında huzurevlerine bırakılıyorlar. 

Onları bir yük olarak görmek yerine kendimizi onların yerine koysak işimiz daha kolay olurdu çünkü yaşlanma denilen olgu bir gün bizimde başımıza gelecek yaşlılarımızın bizden tek beklentisi  biraz şefkat merhamet ve ilgi.

Hiç şüphe yok ki bugünün gençleri yarının yaşlılarıdır. Bugün gençliği, sağlığı, gücü ve kuvveti yerinde olanların, bu özelliklilerini ömür boyu koruyamayacakları açıktır. Öyleyse yaşlılara, özellikle ana-babamıza, dedelerimize, nenelerimize saygılı davranmalı ve bu konuda çocuklarımıza ve gençlerimize örnek olmalıyız.